Als je God wilt zien, kijk dan in je hart. Een fabel.

Stel je eens voor dat je in een Perzische tuin op het zachte gras zit. Een prachtige ommuurde tuin, vol met geurende bloemen, cipressen en fonteinen. Het paradijs op aarde. Je hoort overal vogels fluiten, je sluit je ogen en hoort plotseling dat de vogels een verhaal vertellen over lang vervlogen tijden. Alle vogels uit alle landen komen eens bijeen. Ze zeggen: “tegenwoordig is er geen land zonder leider. Waarom hebben wij dan geen leider? Zo kan het niet langer, we moeten samenwerken en op zoek gaan naar een leider. Want zonder leider verdwijnt de orde en discipline.” De hop stapt naar voren, de vogel die boodschappen van Koning Salomo naar de Koningin van Sheba bracht. De hop sprak: “ik ben zonder twijfel de boodschapper van God en degene die het nieuws brengt vanuit het ongeziene. Wij vogels hebben al een leider, hij woont voorbij de bergen. Zijn naam is Siemorg en hij is de leider der vogels.”

Nu moet je weten dat Siemorg in het Perzisch ‘God’ betekent. De hop vertelt meer over deze Siemorg: “we weten dat onze Siemorg bestaat omdat hij eens midden in de nacht door China trok. Midden in China verloor hij een veer, het hele land was in rep en roer! Sindsdien zijn alle kunstwerken een afspiegeling van deze veer. De Siemorg is dichtbij ons, maar wij zijn ver van hem. Hij heeft meer dan 100.000 sluiers voor zich! Zowel van licht als van duisternis. Niemand in deze wereld, of in de wereld na deze, is sterk genoeg om indruk te maken op de Siemorg. Maar als je dapper bent en je leven geeft, dan zal Hij Zijn leven uiteindelijk aan jou geven. Als jullie naar de Siemorg toe willen reizen: trek er op uit, zet de eerste stap!”

Iedere andere weg een dwaalroute

Alle vogels zijn superenthousiast en willen op reis gaan. Maar als ze iets langer nadenken vinden ze dat de reis toch wel erg lang en gevaarlijk klinkt. Hoewel iedere vogel eigenlijk klaar is om op reis te gaan, beginnen ze toch uitvluchten te verzinnen. De mooie pauw, die verbannen werd uit het paradijs omdat hij de slang had geholpen, zegt: “ik heb niet voldoende kracht om helemaal naar de Siemorg te reizen. Trouwens, waarom zou de Siemorg ooit naar mij kijken? Nee, voor mij is terugkeren naar het paradijs voldoende. Ik hoef niet helemaal naar die Siemorg.” De hop wordt boos: “Je bent aan het dwalen, Pauw! Iedere weg die niet naar de Siemorg leidt is een dwaalroute. Als je volmaakt wil zijn, richt je dan ook op het volmaakte!”

Nu stapt de trotse valk naar voren. Hij schept op over zijn hooggeplaatste contacten. “Ik verlang alleen maar naar de arm van de koning, daarom kijk ik nooit naar andere schepselen. Ik heb goede manieren en ik ben heel gedisciplineerd. Dus waarom zou ik me naar de Siemorg haasten? Mijn taak op de wereld is mij genoeg, ik word gevoed door de koning en ik ben vereerd door mijn plek op zijn arm.” “O”, roept de hop, “je maakt je alleen maar druk om uiterlijke zaken! Een wereldse koning is niet te vergelijken met onze leider! Iedereen kan koning zijn van één of ander land!” Ook de reiger, de eend en de nachtegaal weten uitvluchten, maar onze hop heeft overal een antwoord op. Als laatste zegt ze: “alle vogels op aarde zijn schaduwen van de Siemorg. Je hart is de spiegel die zijn licht weerkaatst. Als je Siemorg wilt zien, kijk dan in je hart!”

De zeven verschrikkingen

Na het Beraad van de vogels gaan honderdduizenden vogels op weg. Ze moeten zeven valleien door. Allereerst de vallei van het zoeken, waarin ze van alles afstand moeten nemen. Dan de vallei van de liefde, daar wordt iedereen in vuur en vlam gezet en verliest zijn verstand. Als derde de vallei van de diepe innerlijke kennis. Vervolgens de valleien van onthechting, eenheid en verbijstering. Als laatste komen ze door de vallei van de vergetelheid. In iedere vallei moeten ze verschrikkingen doorstaan. Sommige vogels zijn in de oceaan verdronken. Sommige vogels zijn vernietigd en zijn verdwenen. Sommige vogels gaven door de hitte en hun verwondingen hun ziel op, terwijl ze op hoge bergtoppen van dorst omkwamen. Sommige vogels verschroeiden hun vleugels en hun harten raakten in vuur en vlam door het branden van de zon.

Sommige vogels vielen onderweg ten prooi aan luipaarden en leeuwen en kwamen op een akelige wijze om. Sommige vogels zijn door de klauwen van roofdieren in het ongeziene verdwenen. Sommige vogels zijn in de hitte van woestijnen met uitgedroogde lippen van uitputting gestorven. Sommige vogels doodden hun medereizigers uit een krankzinnig verlangen naar een graankorrel. Sommige vogels kwamen in grote problemen terecht, bleven achter en raakten de aansluiting kwijt. Sommige vogels bleven door de wonderbaarlijke ervaringen onderweg stilstaan. Sommige vogels beleefden zoveel vreugde en verrukking dat zij hun lichaam opgaven en ophielden te zoeken.

Het einde van de reis

Na vele jaren reizen bereiken dertig vogels dan toch het paleis van de Siemorg. Wat ze daar zien en ervaren is zó groots en zó prachtig dat ze zich ontzettend verloren voelen. Voor het paleis zakken ze neer en wachten op wat komen gaat. Na een tijdje komt er een heraut naar buiten. Hij snauwt: “jullie zien er niet en stellen niets voor. De Siemorg heerst over alles, waarom zou hij tijd maken voor jullie?” De vogels antwoorden: “dood ons dan maar, dan kunnen we op die manier tenminste in de Siemorg opgaan.” Dit ontroert de heraut en hij opent de paleispoort voor het troepje vogels. Ze gaan naar binnen en met iedere stap die ze zetten worden honderden sluiers opgetild. Uiteindelijk komen ze in de troonzaal.

Daar ligt een groot boek dat ze eerst moeten lezen, alles wat ze ooit gedaan hebben staat erin. Ze voelen oprecht berouw over hun daden, en worden als het ware gereinigd van hun zonden. Nu kunnen ze de Siemorg aankijken. Maar wat zien ze daar? Zichzelf! En als ze naar zichzelf kijk zien ze de Siemorg! We laten de vogels volslagen verbijsterd achter. Wat was er nou gebeurd? Wat heeft het Beraad van de Vogels voor inzicht opgeleverd? In het Perzisch heeft Siemorg twee betekenissen. Siemorg betekent God, si-morg dertig vogels. God en de dertig vogels, ze zijn één en dezelfde.

De Jonge Remonstranten openden met bovenstaande fabel de landelijke beraadsdag van de Remonstranten op 12 maart 2016 in Amsterdam.