15 april 2022

Pasen: kun jij al zelf leven?

Geschreven door André Meiresonne

Een beeld kan binnen komen. Ik had dat in de kelder van Slot Moyland in Kleef. Daar bevindt zich de grootste verzameling werken van Joseph Beuys. Bijeengebracht door twee broers, Hans en Franz-Joseph van der Grinten, boerenzonen uit het Duiste Kranenburg, vlakbij Nijmegen, leeftijdgenoten van Beuys. Die kwam op hun boerderij langs met een koffer vol tekeningen en zei: ‘Kies maar’. Voor twintig mark kochten ze hun eerste ‘Beuys’. Maar dat bezit is bijzaak, ze werden vrienden en hun levens raakten diep verbonden.

In die kasteelkelder hangen, ineens om een hoek, geklemd in perspex, twee eikenhouten kruisen. Ze horen bij elkaar. Eigenlijk hangen ze te ver van elkaar af. Je wilt ze samenbrengen, verenigen, de ruimte tussen die twee kruisen overbruggen. Misschien staat die lege ruimte voor de tijd in het graf? Want deze twee kruisen gaan over het lijden en de opstanding van Jezus Christus, over Goede Vrijdag en Pasen. En daartussen zit nu eenmaal Stille Zaterdag. Bedoeld om stil te staan bij de dood. Je des te meer bewust te kunnen zijn van die herrijzenis uit de dood. 

Absolute overgave

Die twee kruisen zijn niet groot, zo’n zestig centimeter hoog. Ze zijn zo eenvoudig – en zo intens. Het gebaar dat ze maken is zo subtiel – en zo krachtig. Het linkerbeeld lijkt in z’n geheel naar beneden te neigen, maar het is eigenlijk alleen het hoofd van Christus dat neigt. De lijdende uitdrukking lijkt het hele lijf te doortrekken. Er is geen kruis zichtbaar, je denkt het erbij door de vorm die het lichaam heeft aangenomen. Je ziet spijkers en je weet waar die voor zijn: om vast te nagelen. En zo wordt het lichaam van Christus een kruis.  Absolute overgave

Datzelfde kruis zie je in het andere beeld. Als je ze in gedachte op elkaar legt verschillen ze nauwelijks. Maar dat andere hoofd is geheven, net als –heel licht– de armen. De doornenkroon is veranderd in een stralenkrans. De uitdrukking van dit beeld is volkomen anders. Het straalt blijdschap en leven uit. Je ziet Christus, opgewekt uit de dood. Het beeld is opgewekt, letterlijk en figuurlijk. Meer dan opgewekt, het is ook opwekkend. Want je ziet de stap van lijden naar opstanding voor je, je kunt het wonder aanschouwen. En dat komt binnen. Het wakkert een verlangen aan. Om zelf op te staan. Zelf te gaan leven.

Een vriendin, die op Facebook een foto van dit opstandingsbeeld zag, vertelde: ‘De tranen sprongen in mijn ogen, ik kreeg een brok in mijn keel. Alsof er een deur openging van binnen. Een gevoel van absolute overgave.’ Je overgeven aan het leven, dat is Pasen.

Over André Meiresonne

André Meiresonne

André Meiresonne is lid van de Remonstranten, studeerde af in de richting Spiritual Care aan de Vrije Universiteit en begeleidt mensen in lastige tijden. Dominee voor Ongelovigen.

Gerelateerd