Deze Amerikaanse Remonstrant legt uit dat Hillary een dubbel gevecht moet leveren

Nog zes dagen en dan hebben de Verenigde Staten een nieuwe president. Ik woon sinds 1999 in de VS en sinds 2002 is mijn thuis in North Dakota, een rode staat die eigenlijk altijd voor een republikein stemt. Ik ben nog steeds een Nederlander dus mag ik niet stemmen maar ik heb wel “signs” in mijn tuin. Meestal alleen voor de verkiezingen van North Dakota, niet de landelijke (in Amerika heeft elke staat zijn eigen regering). Dit is mijn vijfde presidentsverkiezing, maar dit jaar is het een andere verkiezing dan normaal. De normale patronen worden doorbroken en daarom is de uitslag moeilijk te voorspellen. Iedereen in Nederland weet wie de kandidaten zijn. De democraten nomineerden Hillary Clinton en de Republikeinen Donald Trump. Beide kandidaten zijn niet echt populair en hebben hun problemen. Heel veel kiezers praten over een keuze tussen twee kwaden en vele kiezers denken dat beide kandidaten even slecht zijn.

Het helpt ook niet dat de meeste mensen hun nieuws uit de media krijgen die of democratisch of republikeins getint zijn. Dus op Fox News is Hillary de duivel en op MSNBC is Trump de incarnatie van Hitler. Deze extreme split tussen de partijen is ook heel duidelijk op Facebook en de haat die uit de commentaren spreekt is moeilijk te verdragen (van beide kanten overigens). Dit is een belangrijke verkiezing omdat Amerika voor het eerst een vrouwelijke kandidaat heeft die een echte kans heeft om president te worden. Ik volg de verkiezingen en lees graag de commentaren. Hillary is de best gekwalificeerde kandidaat in zeker een halve eeuw, maar ze is ook een gehaat persoon. Het helpt ook niet dat ze erg gesteld is op haar privacy en, na jaren door de republikeinen beschuldigd te zijn van liegen en allerlei plotten, ook een beetje paranoïde is.

Waar de verkiezingen eigenlijk om draaien

Ik was nooit echt onder de indruk van Hillary maar dat is veranderd in de laatste drie maanden. Ik heb vele commentaren over haar gelezen. Waarom ze gehaat is en waarom ze zoveel problemen heeft om haar boodschap uit te dragen. Het veranderde voor mij toen een vriend van New York State vertelde over de verkiezing van Hillary voor de Senaat van New York. Hij zei dat ze de verkiezing won omdat ze luisterde naar de mensen en de mensen op zocht. Tijdens deze verkiezingen heeft ze ook de luistersessies gedaan. De pers maakt daar overigens grappen over en vindt het maar belachelijk. Vervolgens las ik een commentaar over haar dat luisteren haar sterkste kant is. Ze luistert naar de mensen en besluit dan wat de beste oplossing is. Dit is het tegenovergestelde van wat ze hier normaal van politici zien. Dit verklaart ook waarom ze niet echt goed is als ze voor heel grote groepen spreekt.

Een ander interessant feit is dat haar “approval ratings” (waarderingscijfers) altijd heel hoog zijn wanneer ze in functie is, maar altijd dalen als ze gekozen wil worden. Vervolgens las ik een commentaar dat liet zien dat er ook een enorme dubbele standaard is voor vrouwen. Het verrassende in dit commentaar was dat het vooral vrouwen zijn die extra hard zijn tegen andere vrouwen. Ik realiseerde me dat dit bij mij ook speelde. Zij vervult niet de typische vrouwelijke rol en daarom is er veel argwaan. Nu zijn de VS nog steeds een paternalistische samenleving (vooral in de evangelische delen van het land), dus dat een vrouw dat durft te tarten maakt het erger. De conclusie is dan ook dat deze verkiezing veel meer is dan de keuze voor een nieuwe president. Het gaat vooral over de rol van vrouwen, de gelijkwaardigheid tussen de seksen en wat voor een samenleving Amerika is.

Hoe zit het in Nederland?

Het is eigenlijk hetzelfde proces als acht jaar geleden met Barack Obama als de eerste zwarte president. Na alles wat ik gelezen heb moest ik concluderen dat Hillary niet perfect is, maar wel heel bijzonder en een sterke vrouw achter wie ik kan staan. Dus heb ik een “sign” voor Hillary in mijn tuin. Maar hier is mijn vraag aan de Remonstranten en alle andere Nederlanders: “Wees eerlijk, zijn wij in Nederland veel beter? Zijn wij klaar voor een vrouwelijke premier? En hebben wij in Nederland echt gelijkwaardigheid? Of hebben we in Nederland ook een dubbele standaard voor mannen en vrouwen? En hoe besluiten we wie de beste is voor een baan?”