Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn in de zomer
Het fijne van mijn vaste plekje in de Achterhoek is de fraaie uitloop in het landgoed Hackfort. Hoge oude bomen, zandpaden, uilen, spechten en een waterloopje. Het enige mechanische daar is het spoor van Zutphen naar Winterswijk; een Syntus-dieseltje dreunt er eens in het half uur over heen… Lees verder
“De mens denkt, God lacht”
Vakantie is, als je er een heel strikte uitleg aan geeft, een negatief begrip. Het houdt in dat het werk en de dagelijkse verplichtingen wegvallen. Maar wil je van die lege tijd iets kunnen maken, dan is er meer nodig: een soort lichtheid die het betrekkelijke van dat werk en die verplichtingen inziet… Lees verder
Onvrijheid tot in de dood?
Vorige week fietste ik in het Sauerland. Afgezien van de vele regen die er (zoals ook in de week dat ik er was) kan vallen een heerlijk fietsgebied voor degenen die niet tegen een paar klimmetjes opzien.
Juist toen de zon na vele regenuren begon te schijnen, kwam ik in het dorpje Wormbach in de gemeente Schmallenberg. .. Lees verder
Van lieverlee naar Limerlé
Wandelen in de Ardennen, het geluk zit in kleine dingen… Lees verder
De ernst van de lach in de Tibetaanse cultuur
In de zomer van 1999 was ik in Ladakh, hoog in de Himalaya in Noord-India grenzend aan Tibet. Ladakh heeft dan ook een Tibetaans Boeddhistische cultuur. Bij toeval kwam ik Nawang tegen, een monnik en leraar. Hij sprak vloeiend Engels en dat was ongebruikelijk in Ladakh… Lees verder
Gods wil versus wilskracht: laat het maar gewoon stromen
Jacobus Arminius was een roepende in de woestijn toen hij inging tegen de heersende opvatting dat alles in het leven de wil van God was. De mens had toch wel enigszins een eigen wil, vond Arminius, en een eigen verantwoordelijkheid… Lees verder