Pinksteren: Kun jij out-of-the-box denken? En doen?
Geschreven door Joep de ValkEr staan heel wat verhalen over Gods geest in de bijbel, zeker niet alleen in verband met Pinksteren. Soms gaat het over een mens die somber wordt, achterdochtig. Het vertrouwen wijkt van hem, in dit geval koning Saul. Hij wordt jaloers op zijn harpspeler en wapendrager en veldheer David. Alles wat David aanpakt gaat goed. Gods geest is van Saul geweken, vertelt het verhaal. Daarentegen is zij David overkomen. Geen duidelijker voorbeeld van hoe het je mee of hoe het je tegen kan zitten. Het lijkt alsof je er niets aan kan doen.
Zo kan het mij ook gebeuren, zowel de somberheid en achterdocht, als het vertrouwen en het succes. Soms is het er en soms is het er niet. Ik heb het gevoel dat ik het niet kan afdwingen. Het stemt in ieder geval tot dankbaarheid als ik de wind in de rug heb. Maar kun je er iets aan doen dat ‘de Geest over je komt’. Want alleen met die geest kun je het plein op, net als die volgelingen toen met Pinksteren. Het plein op. Ga er maar aanstaan. Essentieel dat je dat durft in deze tijd van zelfpromotie. Alleen door jezelf of je doel te profileren, krijg je aandacht voor jouw zaak, of voor jezelf. Bijvoorbeeld als je zzp-er bent en je zoekt werk. Of je begint een handeltje. Of je hebt een kerk en wilt dat de mensen dat weten.
Hij past niet in ons sjabloon
Een mooi voorbeeld van ‘het plein opgaan’ vind ik een van die kleurrijke Amsterdamse figuren die je hier zomaar kunt ontmoeten op straat. Hij heeft een bijbelse naam, ik noem hem voor nu even Rafaël. Een mooie jongeman van medio dertig. Druk, intelligent, origineel, messcherp. Hij wil aandacht en erkenning. Waarom? Omdat hij buiten de maatschappij staat met zijn iets te serieuze vorm van autisme. Van een reguliere baan wordt hij gek, hij is er te intelligent en te onrustig voor. Voor leidinggeven is hij zeker niet geschikt met zijn onrust en – ja – zijn autisme. Dus maakt hij van zijn beperking en zijn intelligentie een deugd en treedt op als originele ziener, spreekbuis van de ongeziene aspecten, het out-of-the-box denken. Daar is hij goed in, maar je hebt geen idee hoe vaak hij zijn neus stoot. Omdat hij anders is dan wat in ons sjabloon past.
Ik vraag mezelf en stel die vraag ook aan Rafaël, waarom zou je het jezelf zo moeilijk maken? Waarom niet een reguliere baan als onderzoeker? Elke keer de harten en hersens van een mogelijke opdrachtgever veroveren om een spreekbeurt te mogen houden! Hoe kunnen de mensen inzien wat je kan?
Jezus volgelingen dachten ook out-of-the-box
Ik bewonder Rafaël. Zijn volhardendheid, zijn vrolijkheid, zijn gedrevenheid, zijn belangstelling voor anderen vanuit zijn eigen misschien wat onhandige perspectief, zijn intelligentie en originaliteit. Ik denk dat Gods geest met hem is. Anders lukt het je echt niet om telkens weer het initiatief te nemen, jezelf te laten zien, als het ware weer op het kistje gaan staan om de goegemeente van jouw kunsten bewust te maken. Je hebt Gods geest nodig om al die onvermijdelijke teleurstellingen te verduren.
Met die volgelingen van Jezus was het natuurlijk precies hetzelfde. Een ander gezichtspunt. Out-of-the-box denken. En anders zijn met je plattelandsaccent en je onbegrip voor de grootsteedse gewoonten en intriges. En toch het plein op. Telkens weer opnieuw beginnen.