Waarom je goedwerkende techniek thuis nooit moet veranderen
Geschreven door Christiane Berkvens - StevelinckStel: je hebt een uitstekend werkende telefooncentrale thuis, met een supersnelle internetverbinding en drie telefoontoestellen, elk voor een eigen doel. Dan ben je, in telefonieland, een gelukkig mens. Maar je beseft het niet! Is dat niet altijd zo, met het geluk: je beseft pas hoe gelukkig je was als het voorbij is. Mijn geluk in telefonieland is, vrees ik, voorgoed voorbij.
Geen cent te veel, mevrouw!
Een vriendelijke (en heel geslepen) dame belt me op de dag voordat ik met vakantie ga. De koffers staan her en der en erg welkom is ze niet. Ze vraagt of ik haar brief heb gelezen. ‘Weet u nog, ik vroeg waarom u nog geen internetplusbellen-abonnement van KPN heeft?’ Oh! Zo’n dame! Maar ze is heel erg vriendelijk en neemt alle tijd mij uit te leggen hoe eenvoudiger en goedkoper mijn bestaan zal worden als ik zo’n abonnement heb. Alles blijft bij het oude en geen cent te veel, mevrouw. Gehaast zeg ik toe. Bij thuiskomst na drie weken ligt er een stapel oproepen van de postbode en ik spoed mij naar het postkantoor om een onhandige grote doos in ontvangst te nemen. Dan verschijnt de monteur. Zodra hij mijn uitstekend functionerende telefooncentrale ziet, zucht hij: ‘Ach, mevrouw, dit wordt een moeilijke klus. U heeft ADSL en daar gaat van alles mis met de nieuwe apparatuur. U bent voorlopig een van de laatste klanten die we hiermee helpen…’.
Ik word er niet gerust op. Ik zie de monteur onder mijn werktafel verdwijnen en twee uur later concludeert de lieve schat dat mijn gloednieuwe experia-kastje defect is. Er komt een nieuwe, die het ook niet doet. Dat ligt dus aan mijn installatie, concludeert de man. Uiteindelijk slaakt hij een kreet van vreugde: ‘Mevrouw, hij doet het!’. En inderdaad, alle toestellen werken zoals het hoort. In een opwelling geef ik de man een flinke fooi. Je hoort zoveel vreselijke verhalen! In een opwelling handelen is zelden goed. Vier dagen later vallen plotseling twee van de vier apparaten uit. Mijn fax is zo dood als een pier en mijn bedrijfsnummer onklaar. Gauw 0900 1905 bellen! Het nummer ken ik intussen uit het hoofd.
Postduiven dan maar
Na een labyrint van doorverwijzingen doorgelopen te hebben vertelt een vriendelijke jongeman dat mijn uitstekend werkende telefooncentrale echt niet meer kan. Op meer dan twee nummers kan ik niet hopen. ‘Ja, maar KPN had mij verzekerd dat…?’ Andere afdeling natuurlijk, kennelijk andere targets. En de rest dan? De nummers die op mijn visitekaartjes staan, mijn fax? Voorgoed naar een eerdere dimensie van telefonieland. Door wanhoop gedreven, bel ik de afdeling annuleringen. Ik wil dat alles in de oorspronkelijke staat wordt hersteld. Maar dat kan niet, ik zit sinds de bestelling vast aan een contract van een jaar. Ook als het niet werkt? Ook als het niet werkt!
Gelukkig heb ik een handige zoon (die intussen meer dan zes uren met dit akkefietje is bezig geweest). Hij krijgt het voor elkaar om, van onder mijn werktafel, alle telefoonnummers op de twee overgebleven toestellen aan te sluiten. Nu rinkelen alle telefoons tegelijk: privé, zakelijk en fax. Heel gezellig. En er moet een nieuwe telefoonfax komen die bij mijn experiabox past. Dat toestel moet nu nog worden aangesloten. Maar daar komt KPN natuurlijk niet voor. ‘Heeft u geen handige buurman, mevrouw?’
Vier weken later is mijn uitstekend werkende telefooncentrale dus definitief naar de Filistijnen, zijn twee prima toestellen onbruikbaar geworden, en stapelen zich op de grond op: drie eerdere modems, diverse kastjes en verdelers die de monteur er tussen had laten staan. Ik heb een stille hoop dat het volgende week opgelost wordt. Anders ga ik, denk ik, over tot het aanschaffen van postduiven. Wat mij betreft, past hier slechts één goede raad: internetplusbellen van KPN: nooit doen!
Dit artikel is eerder verschenen in de AdRem
Vraag nu een proefnummer aan van AdRem, het remonstrantse magazine!
bestel voor € 0Over Christiane Berkvens - Stevelinck
