Waar ben jij dankbaar voor?

Toen de eerste versie van dit artikel af was, was ik dankbaar. Het was nog niet af en ik wist nog helemaal niet of het goed genoeg werd, maar ik was blij dat ik eraan begonnen was. Ik had in ieder geval geconcentreerd zitten lezen en schrijven op het terras met prachtig uitzicht bij heerlijk weer. Hier stond ik bij stil, dit schreef ik op, want ……

Drie dingen

Dit nieuwe seizoen heb ik het plan om eens in de week – maar misschien vaker – drie dingen op te schrijven waar ik dankbaar voor ben. Het klinkt simpel: dat weet je toch, daar denk je toch wel af en toe aan? Maar door het op te schrijven en er echt even tijd voor te nemen ga je pas goed realiseren waarvoor je dankbaar bent. Het doet wat met je, het doet je méér. Dankbaar voor wat je overkomt, vooral ook voor wat je (ermee) hebt gedaan. Soms ook wat je geprobeerd hebt, ook al is dat niet (helemaal) gelukt. En daar word je uiteindelijk een tevredener of gelukkiger mens van.

Ik kwam op het idee door een stukje van Ben Tiggelaar in de NRC van 27 juli. Tiggelaar schrijft: wie opschrijft waar hij dankbaar voor is, verhoogt zijn welbevinden. Hij sprak met Ernst-Jan Pfauth, uitgever van de Correspondent, die nu in New York voor The Correspondent werkt. Pfauth schreef ‘Dankboek. Dagboek voor een tevredener leven’, 2017. Een klein deel hiervan is een soort zelfhulpboek, verder is het een notitieboek om zelf in te vullen: “ik ben dankbaar voor …….. omdat ………”.

Oefenen

Pfauth schreef zelf drie dingen per dag op, en dat gaf hem voldoening. Nu schrijft hij zo’n vijf keer per week in zijn dankboek. Hij ontdekte dat hij meer gericht raakte op de bezigheden zelf, dan op het resultaat. Pfauth noemt het oefenen. (NRC 6 sept 2017, interview Doortje Smithuijsen) Hij zegt bijvoorbeeld: “ik schrijf om daarin beter te worden”, terwijl hij voorheen steeds oplette hoeveel likes hij gekregen had.

Zo is de cirkel rond: door stil te staan bij waar je dankbaar voor bent, raak je meer gericht op waar je mee bezig bent, dan geniet je daar – denk ik – meer van of bent er in ieder geval tevredener over, dan als je alleen op het resultaat gericht bent. En doe je niet ook ‘vanzelf’ beter je best?

Natuurlijk is het niet de bedoeling dat dit richten op dankbaarheid wordt ingezet om gevoelens van verdriet, boosheid of schaamte weg te drukken. Aan pijnlijke emoties ruimte geven is ook nodig. Misschien wordt dit wel minder zwaar naast dankbaarheid.

Zelfvertrouwen terug

Het plan deed me denken aan de opdracht die ik kreeg, toen ik een deuk in mijn zelfvertrouwen had gekregen. Ik moest opschrijven wat ik goed had gedaan. Leek me nogal simpel, maar ik ging het braaf doen. Wat was dat leuk! Heel blij werd ik van wat ik opschreef. Ik ging ook wel noteren wat ik beter kon doen, anders bleef dat zo in m’n hoofd zitten, maar ik genoot van het bedenken wat ik goed had gedaan. Ik moest het drie maanden volhouden, en het werkte als een trein. M’n zelfvertrouwen was weer terug! Zo zal dit dankboek ook werken: ‘spieren trainen’ die maken dat je sneller dankbaarheid voelt en je realiseert wat je dierbaar is. Je eigen dankbaarheidsdagboek wordt een document waarin je kunt terugvinden wat je waardevol vindt, misschien ook waar je naar wilt streven. Dit is echter een waardevol bijproduct, niet het doel, want het gaat om het stilstaan bij de dankbaarheid.

Tiggelaar schrijft: het geeft het gevoel dat je iets van de mooie dingen in het leven bewaart. Je creëert een moment om de mooie dingen in je leven te koesteren. Ik ben al een gelukkig mens, maar ik ben toch begonnen. Wie ook?