Tact, het is niet iedereen gegeven…

Nederlanders reizen de wereld rond. Of ze nu in Nieuw-Zeeland, Alaska, Kaapstad of Sint-Maarten zijn, ze willen graag op radio en televisie de weersomstandigheden vernemen die ze ter plekke aan den lijve ondervinden. Uiteraard is het thuisfront ook hevig geïnteresseerd. Hebben ze het goed, daar buitengaats? Of moet er bij het volgende skypecontact meewarig worden gedaan? Het is tenslotte zulk mooi weer in Nederland dat je heus niet negen uur in een vliegtuig naar de Cariben hoeft uit te zitten voor een zonnige vakantie! De Wereldomroep en de onvolprezen Belgisch-Nederlandse televisiezender Canvas doen hun best om de temperatuurontwikkeling op Madagaskar, Riyad,  Wellington en al die plaatsen die je geen druppel interesseren, nauwkeurig te volgen.

Globalisering van de weersverwachtingen heet zoiets. Want druppels: daar gaat het om! Nederlandse weermannen en –vrouwen worden zelf net zo droevig als de zielige wolkjes op de kaart van Nederland als regen wordt geconstateerd of voorspeld. Aan de Groningse boeren of de naar hemelwater snakkende Antillianen en Zuid-Amerikanen denken ze niet. Ze kunnen zich duidelijk niet verplaatsen in de tropicale ziel. Onlangs betreurde de weerman de regenwolken boven Suriname in plaats van watervreugde in de omgeving van Paramaribo aan te kondigen. Het juiste woord op het juiste moment uitbrengen, is niet iedereen gegeven. Dat is overal zo.

Weinig kaas

Zo zorgde pastoor Manuel Anato uit Philipsburg (Curaçao) een tijd geleden voor een lawine van protest toen hij in een preek verkondigde dat vrouwen hun mannen niet moeten verlaten na ‘een klein klapje’… Zijn latere uitspraken hielpen niet echt om de kou uit de lucht te krijgen, wat natuurlijk niet verbazingwekkend is bij 35 graden Celsius. ‘Als vrouwen willen scheiden moeten ze ook aan hun kinderen denken.’, zei hij, ‘Ik ben niet voor scheiden en dat geldt zowel voor mannen als vrouwen, maar omdat het Vaderdag was, heb ik meer gefocust op de mannen. Ik keur huiselijk geweld niet goed. Ik veroordeel het. Maar mensen moeten praten als er geslagen is. Man en vrouw moeten praten over hun relatie. Ze moeten denken aan de kinderen en proberen hun huwelijk te redden’.

Zo kennen we er nog een paar, dachten de vrouwenorganisaties op het eiland. Ze tuimelden eensgezind over de arme man heen. De pastoor meende het ongetwijfeld goed, maar had net zo weinig kaas gegeten van de ernst van het huiselijk geweld tegen vrouwen als de Nederlandse weermannen van het Antilliaanse klimaat. Kortom: weer of geen weer, het maakt geen klap uit: je kunt beter zwijgen dan domme dingen zeggen. Ook vanuit een preekstoel.

Dit artikel is eerder verschenen in AdRem

€ 0

Proefnummer AdRem, remonstrants magazine

Vraag nu een proefnummer aan van AdRem, het remonstrantse magazine!

bestel voor € 0