5 december: de remonstrantse campagne belicht in een fraai gedicht

Lieve mensen,

Doorgaans maak ik vlak voor mijn vertrek een gedicht voor de Remonstranten
En stuur dit werkstuk naar gemeenten en predikanten
Nu zij  zoveel boodschappen plaatsen op het net
Voel ik mij qua bereik wat mager weggezet
Dus ook ik zal een tandje harder rennen
Mijn God laat zich niet kennen

Het was een jaar vol van emotie
Protesten zorgden voor commotie
Het hele jaar door discussie over de teint van Piet
Mijn gevolg daardoor steeds kleurrijker zoals je ziet
Want dit zegt ons Sinterklaas:
Mijn God gelooft niet in dogma’s

Eerlijk gezegd verwacht ik binnenkort een volgend punt
Ten aanzien van mijn paard dat op de daken stunt
Als mijn feest zich aanpast aan de tijd
Verdwijnt het vast, zeer tot mijn spijt
Piet hoort mij soms thuis tieren:
Mijn God schiep eerst de dieren

En zo zal ik ook wel moeten geloven
Volgens die oude baas daar boven
Aan wat meer diversiteit
mijn gevolg wordt daarom uitgebreid
Zij krijgen nu ruimbaan:
Mijn God laat vrouwen voorgaan

Dat is de opmaat voor een nieuwe vraag
Ik zit er erg mee in mijn maag
Zou een priester mogen trouwen
Met mannen of met vrouwen?
De kerk wil geen clementie schenken
Mijn God laat me zelf denken

Het blijft wel een lastig punt in de leer
En de maatschappij eist steeds meer
Wij raken helemaal achterop
Als ik het woord homo drop
Remonstranten schieten in de roos:
Mijn God trouwt ook homo’s

Op dit punt zijn die remonstranten
Zeer actieve demonstranten
Keer op keer gooien ze het in de ether
Hetero’s zijn helemaal niet beter
En ook ik zeg het deze keer:
Mijn God kijkt niet op mij neer

Op radio en tv zijn ze niet meer weg te slaan
Je ziet ze regelmatig in de kranten staan
Posters en reclame op de radio
Nieuwe leden krijg je niet cadeau
En voor degene die het nog niet wist:
Mijn God is een superoptimist

Er is veel kritiek van andere kerken
Die nu zelf aan een campagne werken
De vinger wordt op de zere plek gelegd
Mijn God is dat niet te exclusief gezegd
maar wij zeggen frank en vrij:
Mijn God gelooft in mij

Campagne voeren is zeer enerverend
Het commentaar soms erg belerend
Maar er is veel in beweging gebracht
en daarin ligt onze grote kracht
De algemeen secretaris zei het al:
Mijn God begon met de oerknal

Hij droomde van een uitdijend universum
Een groeiende kerk, een unicum
Hoewel de vrienden blijven komen
Moeten we nog wat verder dromen
We gaan voort stapje voor stapje
Mijn God houdt van een grapje

Duurzame groei in plaats van snelle winst
Een probleem is dat allerminst
We herhalen ons pleidooi voor vrijheid
Mensen blijken tot instappen steeds bereid
Eindelijk vinden zij zoiets:
Mijn God dwingt mij tot niets

Remonstranten lijken soms op humanisten
Voor anderen op atheïsten
Maar zij blijven God met name noemen
Daarvoor wil ik ze hier roemen
En wat ik samen met hen zeggen wou:
Geloof begint bij jou!