Liever activisme dan geloof

Laat je je in jouw politieke overwegingen leiden door jouw levensbeschouwelijke overtuiging? Wat betekent dat dan concreet voor jouw politieke engagement?
Ik ben opgevoed door twee moeders en een vader. Mijn ene moeder is jongerenwerker in de Doopsgezinde Singelkerk in Amsterdam, mijn andere moeder en mijn vader zijn niet gelovig. Zelf ben ik agnost. In mijn politieke werk ben ik hier niet bewust mee bezig. Ik vind de vraag ook niet zo interessant. Maatschappelijke betrokkenheid en activisme zijn me met de paplepel ingegoten en ik heb de politieke overtuiging dat kleine gemeenschappen grote veranderingen kunnen veroorzaken. Daarom werk ik als jongerenwerker – ook als agnost – in een door twee kerken gevormd vrijzinnig centrum. De vraag wordt voor mij dus eigenlijk pas relevant als je hem omdraait.

Hoe duid je de onvrede in de samenleving, waar ligt de kern ervan? Hoe moet de politiek daarop reageren?
Een belangrijke contradictie van deze tijd is dat de wereld aan de ene kant steeds kleiner wordt – ik zou nu mijn telefoon kunnen pakken en mijn zusje in Indonesië kunnen bellen – en aan de andere kant steeds groter – alles in de wereld is zo met elkaar verbonden dat mensen een groot onvermogen voelen om invloed uit te oefenen op de wereld om hen heen. Dit gebrek aan controle, in combinatie met groeiende economische tegenstellingen, zorgt voor een gigantische onzekerheid waar populisten, buiten en binnen de gevestigde politieke orde, makkelijk misbruik van maken.

Ik zet me met de Piratenpartij Amsterdam in voor een kleinschalige, menselijke maatschappij waar mensen veel invloed hebben op hun omgeving. Dit zie je bijvoorbeeld terug in onze democratiseringsplannen in Amsterdam West waar bewoners nu zelf onderwerpen op de politieke agenda kunnen zetten, of in een bewonersforum waar ze met elkaar in gesprek gingen over de toegenomen drukte rondom de Hallen. We moeten de controle van mensen op hun directe omgeving vergroten om een tegenwicht te bieden aan de grote onzekerheid van deze tijd.

Wat is het wezenlijke onderwerp van de komende verkiezingen? Waar draait het om deze keer?
We moeten toegaan naar een meer kleinschalige, meer sociale maatschappij waar ook achterblijvers erbij worden betrokken en de controle op hun leven en omgeving terugkrijgen. De grote vraag van deze verkiezingen is of we een regering krijgen die economische en culturele tegenstellingen kleiner maakt of juist uitvergroot.

Zijn er partijen waar iemand met een christelijke achtergrond niet op kan stemmen?
Als je deze vraag praktisch stelt kun je alleen maar concluderen dat het antwoord ‘nee’ is. Onder alle partijen zijn christenen te vinden. Ook als je de vraag wat filosofischer stelt is het antwoord wat mij betreft nee. Waarden die ik zie bij vrijzinnigen om mij heen – of dat nou christenen zijn of niet – zoals een open houding naar nieuwe ideeën, compassie en verdraagzaamheid lijken mij niet te rijmen met de ideeën van de PVV of partijen die daar tegenaan schuren zoals de VVD, het CDA of de SGP. Maar de keuze waar mensen op stemmen is, gelukkig maar, van hen en beschermd door het stemgeheim.

Jelle de Graaf, geboren in 1989, fractievoorzitter Amsterdam West voor de Piratenpartij, agnost, werkzaam als jongerenwerker bij Vrijzinnig Centrum Vrijburg (samenwerkingsverband Remonstranten en Vrijzinnig Protestanten).