Waarom zou je het avondmaal missen?

Sinds de zomer ben ik één van hen. Je weet wel: de nieuwe lichting seminaristen. Ik ken de remonstranten niet van binnen uit, maar een aantal mensen die ik bewonder en verstandig acht zijn remonstrants. Ergens werd mijn verlangen geraakt om ook mee te mogen doen.

De zomerfietsvakantie van man en mij, afgelopen juli, begon in Middelburg. En met oog op mijn toekomstige studie bezochten we op onze eerste vakantiedag de zondagsdienst in de Koorkerk. Het werd een dierbaar uurtje. Ds Berkvens sprak over Maria, over de mantel van Maria. De dienst was fijn en de teksten mooi en wat een geluk dat ik op deze manier nog met Christiane Berkvens kennis mocht maken. Het beeld van de mantel van Maria ging de hele fietsweek met ons mee. Als een warme omhulling waar ik op dat moment zoveel behoefte aan had.

De dienst van brood en wijn

De viering voelde vertrouwd, de gebeden, de liederen, de woorden, de mensen. Ik ‘miste’ alleen de dienst van brood en wijn. Mijn zondagochtend breng ik normaliter door in een oecumenische geloofsgemeenschap waar wekelijks brood en wijn wordt gedeeld. Nu heb ik ooit besloten dat ik niet iets ‘kom halen’ in een viering, hooguit iets brengen. Dus dat missen is geen klacht maar gaf mij wel het inzicht dat het delen van brood en wijn mij na aan het hart ligt.

In de colleges van het seminarium zijn veel vertrouwde woorden, maar af en toe ook een heel nieuw woord. Een verrassend onbekend woord hoorde ik van de week van een van mijn medestudenten: avondmaalsmijding. Oef. Omdat avondmaal verbonden is met zondigheid en genade.

Theologie van de kwetsbaarheid

Die woorden passen niet bij mijn beleving van de dienst van brood en wijn. Maar hoe ervaar ik het dan wel? Sowieso vind ik het prettig om halverwege een viering even op te mogen staan en te lopen en ik houd van de dankbaarheid voor de schepping zoals die klinkt in het tafelgebed. Maar vooral ervaar ik in het breken van dat kleine stukje brood de gedeelde gebrokenheid van het leven.

Zoals Christus het gebroken leven aanvaardde en het deelde met de discipelen. Met dat gebaar maakte hij hen tot zijn vrienden. Zo ervaar ik het delen van het brood als verbinding met de breekbaarheid van het bestaan, het breekbaar leven van ons allemaal. Theologie van de kwetsbaarheid tot in de stof. Tot in het lichaam. Met tegelijkertijd de mantel van Maria als schoot van ontferming. Zij heeft ons gezocht en gezien.