Herdenking  Jan-Willem Nieuwenhuijsen

Het is aangrijpend, om hier op de website binnen enkele weken tijd twee algemeen secretarissen te gedenken, die slechts twee jaar in leeftijd verschilden. Mijnke Bosman en Jan-Willem Nieuwenhuijsen. Beiden geliefd en van grote betekenis voor de Remonstranten.

Na Mijnke  moeten we nu totaal onverwacht afscheid nemen van Jan-Willem, die tot het laatste toe actief was in de remonstrantse  gemeente Utrecht, met gesprekskringen voor ouderen en geïnteresseerde buitenstaanders. Hij en zijn vrouw Peet waren net aan het verhuizen naar een woongemeenschap, die door Jan-Willem als voorzitter tien jaar was voorbereid. Toen ik met Jan-Willem te maken kreeg woonde hij met zijn toenmalige vrouw Marian ook in een woongemeenschap, in Haarlem in het Rosenstock Huessy huis. We werden collega’s in het Woodbrookershuis in Bentveld in de jaren ’70. Jan-Willem was  jurist, maar deed in 1977 proponentsexamen aan het Seminarie in het kader van een bijzonder project waarbij ook niet-theologen dat examen konden doen. Hij was intussen gescheiden en ontmoette  later in Utrecht Peet van ’t Wout, met wie hij twee zonen kreeg, naast de twee zonen die Peet al had.

Hart en ziel voor de Remonstranten

In 1978 werd hij op het landelijk bureau functionaris algemene dienst naast ds. Bloemendaal, en na diens emeritaat in 1982 algemeen secretaris, een functie die hij tot 1989 vervulde. Daarna keerde hij terug naar zijn oorspronkelijke opleiding en ging werken bij de rechterlijke macht. In de remonstrantse gemeente Utrecht bleef hij heel actief, ook als voorzitter van de kerkenraad.

In de jaren van zijn algemeen secretariaat werden er door de Remonstranten belangrijke besluiten genomen, die door hem werden voorbereid. Toen werkte ik, als voorzitter van het bestuur, de Commissie tot de Zaken, een aantal jaren nauw met hem samen. In 1983 en 1984 was de centrale vraag: het apartheidsregime in Zuid Afrika. In 1983 kwam Alan Boesak  op bezoek tijdens  de Algemene Vergadering van Bestuur, een Zuid-Afrikaanse theoloog, strijder tegen apartheid. In het jaar daarna werd door ons met grote meerderheid een resolutie aangenomen tegen het apartheidsregime.

In 1985 was er voor het eerst een discussie over de naam Broederschap, omdat een groeiend aantal mensen zich niet meer herkende in die naam. De discussie  werd uitgesteld, omdat bleek dat er nog geen meerderheid voor verandering was. We weten nu dat er nooit een officieel besluit tot verandering kwam. In 1986 werd het belangrijke besluit genomen om de levensverbintenis van mensen van het zelfde geslacht te zegenen.

Jan-Willem heeft met  hart en ziel belangrijk werk gedaan bij de voorbereiding van deze besluiten. En daarnaast veel betekend als steun voor de CoZa voor de contacten met de gemeentes en de predikanten. We zijn hem daar heel dankbaar voor.