Wat neemt u mee uit de corona-periode?

Afgelopen vrijdag was ik voor het eerst in lange tijd weer in de bioscoop: De beentjes van Sint Hildegard heb ik samen met Ids gezien.
Pas nu de coronamaatregelen langzaam iets gaan versoepelen, merk ik welke impact ze hebben gehad. Pas nu we voor het eerst in maanden weer ‘ergens naartoe kunnen’, in dit geval de bioscoop, merk ik hoezeer ik dat ook gemist heb. Andere mensen ontmoeten, dingen ondernemen, iets met iemand anders samen beleven – het voegt zoveel toe. De waarde ervan kan ik nu (nog) beter waarnemen dan hiervoor.

Voor mij waren de weken tijdens de intelligente lockdown enerzijds rustig: een strak dagschema met het gezin zodat iedereen de nodige tijd aan school en werk kon besteden. Vaste koffie- en eetmomenten, waardoor we elkaar als gezin vaker zagen dan anders. Best gezellig eigenlijk.
In mijn werk uitdagingen genoeg: nieuwe vormen van gemeentezijn moesten worden uitgevonden zoals pastoraat op afstand, kerkdiensten via een camera, vergaderen in online vergaderruimtes. En naast het werk: tijd voor een boek, opruimen, huishoudelijke klussen en vooral tijd voor bezinning. Doordat het leven er ineens heel anders uitzag, werd ik me makkelijker dan anders bewust wat ik belangrijk vind, welke keuzes ik maak en wat ik misschien anders zou willen.

Het grootste verschil met de ruim 22 jaar hiervoor, was denk ik wel dat ik zoveel zondagen achter elkaar niet voor hoefde te gaan. Een aantal online diensten heb ik opgenomen in de afgelopen periode, maar dat gebeurde al op dinsdag of woensdag. Op de zondagen zelf hoefde ik geen dienst te leiden. Voor mij was het daarom een nieuwe ervaring om te beseffen hoe belangrijk het voor me is om op zondag stilgezet te worden bij mijn spiritualiteit. Bij dat wat mij draagt, bij dat waar ik een kompas voor mijn leven in ervaar, bij dat wat mij door alles heen steeds weer richting geeft. Er dient zich zoveel aan in het leven, hoe fijn is het dan om steeds weer bij die diepere laag in jezelf stilgezet te worden en je eraan te kunnen laven. Gelukkig waren er elke zondag mooie diensten te bekijken en te beluisteren.

De vraag ‘wat neem je mee uit deze coronaperiode’ wordt bij allerlei gelegenheden gesteld. Als kerkgenootschap kun je je dat ook afvragen. Bijvoorbeeld de realisatie hoe lastig het is voor een gemeente om elkaar zo’n lange tijd niet te zien en te spreken. Hoe vervelend het kan zijn dat je niet eens een ALV bij elkaar kunt roepen om samen te overleggen. Hoe moeilijk het is wanneer je ziet dat anderen eenzaam zijn, angstig vanwege mogelijke besmetting of gelaten en passief. Wat een worsteling het kan zijn om om te gaan met verveling, met je eigen kwetsbaarheid, en om jezelf te disciplineren tot een gezonde leefstijl. Niet voor niets is het woord ‘coronakilo’s’ één van de vele neologismen die deze periode heeft voortgebracht.
Maar ook kun je het goede en mooie dat aan nieuwe initiatieven is opgebloeid de afgelopen periode, vast proberen te houden. We hebben ervaren dat de vier muren van ons kerkgebouw geen grens vormen, maar dat allerlei andere mogelijkheden onze grenzen verruimen. Ook is er door veel mensen een digitaliseringsslag gemaakt, bijvoorbeeld doordat ze leerden om online contact te maken met kinderen, kleinkinderen of vrienden.

Wat neemt u mee uit de corona-periode? Wat bleek van waarde, en wat gaat u voortaan beslist anders doen? Wat was inspirerend of gaf moed om vol te houden en door te zetten? Uw reacties kunt u door op deze link te klikken insturen.
U kunt bij uw reactie aangeven of u deze wel of niet op de website wilt laten plaatsen.