God heeft geen andere handen dan de onze #veertigdagentijd

Op Aswoensdag is de veertigdagentijd begonnen, voor christenen wereldwijd een tijd van inkeer en bezinning in voorbereiding op Pasen. In de bijbel verwijst een periode van veertig dagen enkele keren naar een tijd waarin of waarna iemand een nieuw leven met God begint. De veertigdagentijd is daarom bedoeld als een tijd van reflectie. We kunnen ons afvragen: waaruit blijkt in mijn dagelijks leven dat ik als christen het voorbeeld van Jezus wil volgen?

Plaatsbekleding

Zij nodigt uit de schepping te verstaan als medeschepping, als co-creatie, en herinnert aan de consequenties van ons medeschepper-met-God-zijn in een continu voortdurende schepping. Sölle gelooft dat wij samen met God verantwoordelijk zijn voor (het lot van) de aarde en de menselijke samenleving.

In sommige kerken zijn beelden van de gekruisigde te vinden die door bombardementen in de oorlog zijn beschadigd. Deze beelden van Jezus zonder armen en soms zonder handen zijn bewust niet gerestaureerd of vervangen, om de kerkbezoekers eraan te herinneren dat God ons nodig heeft om zijn nieuwe wereld waar te maken. Wij zijn in het leven van alledag zíjn handen en voeten.

Handen die pakken of handen die geven

Laten we in deze veertigdagentijd af en toe naar onze eigen handen kijken en ons afvragen: Zijn het handen die vooral pakken en nemen? Willen hebben en vasthouden? Of kunnen zij ook geven en delen? Zijn het handen die iemand kunnen optillen? Die kunnen dragen? Die weten wat vasthouden is en volhouden? Zijn het gebalde vuisten of met een opgeheven vingertje? Zijn het slappe handen of zijn ze krachtig?

Hoe vaak zijn deze handen eigenlijk open of gevouwen tot gebed om van God te ontvangen wat nodig is? Zijn het handen die (met een zachte aanraking) bemoedigen en troosten? Wanneer hebben deze handen voor het laatst iemand gezegend? Laten we onszelf de komende tijd regelmatig eens de vraag stellen: hoe en voor wie waren mijn handen vandaag de handen van Jezus?A

Onze Vader

Aan Dorothee Sölle wordt deze versie van het Onze Vader toegeschreven:

God, die ons nabij bent als een vader en een moeder.
Wij mogen uw naam uitspreken.
Wij hopen dat we naar uw wil kunnen leven.
Wij zien uit naar uw rijk,
een tijd van vrede en gerechtigheid,
hier en voor altijd.

Geef ons ook vandaag het brood dat wij nodig hebben om te leven.
Vergeef ons dat we tekortschieten
en leer ons anderen te vergeven,
zodat we in vrijheid met U en met elkaar kunnen leven.

Laat ons niet de weg van de minste weerstand kiezen.
Laat ons niet afglijden naar egoïsme en streven naar macht,
maar laat ons kinderen van U zijn
die openstaan voor uw liefde
en er vervuld van raken
voor nu en voor een eeuwigheid.

Amen.