Je kunt niemand dwingen moslim te worden

Vrijheid van godsdienst is een groot goed. Maar hoe denken onze moslimlandgenoten daar eigenlijk over? Ik ging langs bij de Marokkaanse Moskee Abi Bakr Issidik in Zuilen, Utrecht. “Je kunt mensen niet dwingen om moslim te worden”, zegt de imam. “Maar wat als iemand ervoor kiest om niet meer te geloven, of een ander geloof wil aannemen?”, vraag ik. “Daar hebben wij geen oordeel over, dat is iets tussen God en hem of haar.”, zegt de imam. Hij voegt eraan toe – met een beeld van Allah als boekhouder – dat je daarvan later rekenschap af moet leggen. Vrijheid van godsdienst is de individuele verantwoordelijkheid van ieder. Zo kiest de ene vrouw er bijvoorbeeld voor wel een hoofddoek te dragen, maar een ander niet.

Allemaal zijn ze het erover eens dat de islam een religie is van vrede, rechtvaardigheid, tolerantie en vrije keuze, allemaal terug te vinden in de Koran. Maar ze beseffen ook wel dat de beeldvorming anders is, en geven toe dat sommige moslims de weg kwijt zijn. Met die problematiek kampen ze van beide kanten. Een vrijwilliger vertelde bijvoorbeeld dat er een parkeerdienst in het leven geroepen is om overlast van moskeebezoek tot een minimum te beperken. Daarnaast is ook het probleem van hangjongeren een thema dat ze bij de moskee serieus nemen. ‘Buurtvaders’ doen in de week hun best om (hang)jongeren in het gareel te houden.

Innerlijke ruimte en vrijheid

Na een gezellige middag – met dadels en koffie – bedank ik voor de gastvrijheid. Ik twijfel niet aan de oprechtheid van hun verhaal, al merk ik dat de sociale druk behoorlijk sterk is, en daarmee de neiging te conformeren. De ‘innerlijke ruimte’ is echter essentieel, ook voor deze moslims.