Vernieuwing in Doesburg en Lochem-Zutphen

Op zondag 14 oktober 2018 is Henk van den Berg bevestigd als vernieuwingspredikant in de remonstrantse gemeenten Doesburg en Lochem-Zutphen. Onder toeziend oog van vele mensen ontving Henk van den Berg in Doesburg de zegen voor zijn werk van remonstrants hoogleraar Christa Anbeek. De zon schijnt volop als we het stadje Doesburg binnen rijden. De kerktoren van de Grote kerk toornt boven alles uit. Die kant hoeven we niet op. Algauw kunnen we onze auto kwijt op de Paardenmarkt op slechts een paar passen lopen van de voormalige lutherse kerk. Het is hier dat de remonstranten bij elkaar komen voor kerkdiensten. Grotendeels is deze gerestaureerde kerk een cultureel centrum. Vele voorstellingen en optredens zijn hier per jaar te bezoeken. Doesburg bruist, dat is wel duidelijk.

Als we de kerk binnenkomen is het al aardig druk. Maar het kan altijd voller: in allerijl worden er stoelen bijgeplaatst om iedereen van een zitplaats te voorzien. De opkomst is groot, er zindert iets. Bij aanvang van de dienst wordt het stil. Deze bevestigingsdienst, die het thema ‘Nieuwe wijn in nieuwe zakken’ heeft meegekregen, staat vol in het zonnetje. Alsof het zo is afgesproken staat de zon eerst op de deur waardoor de voorgangers hun entree zullen maken. Later verschuift het licht mee naar de tafel en het spreekgedeelte. In de overweging klinken de woorden ‘roeren’ en ‘bewegen’ en ‘pelgrim’. En ook: welke heilige huisjes mogen bij ons omver? Zijn de regels er voor de mens of is de mens er voor de regels? Woorden en zinnen die voor Henk het belang van vernieuwing duiden: dat de veerkracht van mensen wordt aangeraakt.

Heilige huisjes

Bij de zegen valt het op: de vernieuwingspredikant in zijn, nieuw aangeschaft, colbertjasje en de hoogleraar in haar, bijna honderd jaar oude, zwarte toga. Beiden hebben in de dienst uitgelegd wat deze kledingkeuze voor hen betekent. Waarom de een het zo gekoesterde liturgische gewaad niet meer zal dragen. En waarom de ander juist kiest voor de traditionele zwarte toga. Een mooier beeld dat traditie en vernieuwing ten alle tijden om elkaar heen bewegen is er niet. Het een kan niet bestaan zonder het andere.

Na afloop is er koffie met iets lekkers. Terwijl we ons afvragen ‘waar toch die nieuwe wijn is?’ klinkt er een geplop vanuit de hoek. Algauw zijn de glazen gevuld en brengen alle aanwezigen een toast uit. Henk heeft er duidelijk plezier in. Hier staat een man die de heilige huisjes kent, niet blijft staren op wat vroeger was, en een pad wil banen voor mensen die op zoek zijn.